صفت جهرصفت جهر به بلندی صدای حنجره ناشی از ارتعاش تارهای صوتی اطلاق می‌شود و یکی از صفات اصلی حروف می‌باشد. ۱ - تعریف«جهر» در لغت به معنای آشکار بودن و آواز بلند و در اصطلاح تجوید عبارت است از بلندی صدای حنجره در نتیجه ارتعاش تارهای صوتی هنگام ادای حرف. ۲ - ویژگی حروف دارای صفت جهرحروف دارای صفت جهر را حروف «مجهوره» می‌گویند. در این حروف، به دلیل قوت حرف در ذات و اعتماد زیاد بر مخرج ادا، نفس هنگام تلفظ قطع می‌شود و در نتیجه آوایی بلند شنیده می‌شود؛ مانند: اض، حق و…. ۳ - نکتهصفت «جهر» در مقابل صفت «همس» از جمله صفات اصلی یا متضاد حروف به شمار می‌آید. [۱]
بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۶۸.
[۲]
پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۲.
[۳]
قرطبی، عبدالوهاب بن محمد، -۴۶۱ق، الموضع فی التجوید، ص۸۸.
[۴]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص (۵۰-۵۱).
[۵]
صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۴۰.
[۶]
محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۷.
[۷]
فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۳۶.
۴ - عناوین مرتبطحروف مجهوره . ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت جهر». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|